Sin cao,

Het is ons eindelijk gelukt om van het Chinese Ni hao af te komen en hebben nu de vietnamese begroeting onder de knie.

Om de kerstdagen in het megadrukke Hanoi door te brengen leek ons niet echt een geslaagd plan, dus hebben we de bus gepakt naar Mai Cao.Echteronzebuspilootwas dolenthousiast aan het rijden en toeteren dat bij ons vergat uit te laten stappen, zelf hadden we het een kilometertje of 10 later in de gaten, maar de beste man kon niet keren op de bergpas en werden de twee witneusjes langs de kant van de weg gedropt. Nu is in Vietnam de motor vervoermiddel uno en duurde het ook niet lang voordat we een lift konden krijgen naar onze bestemming. We hebben overnacht in een traditioneel huis op palen welke midden tussen de rijstvelden stond. De volgende dag hebben we de prachtige omgeving verkend op een Vietnamees fietsje, tot op heden waren we in China echt verwend met de rentalbikes, deze twee stalen rossen hadden danook een zware dag met ons.

Na een dag in de natuur konden we ons weer opmaken voor een bustripje, dit nadat we eerst weer een lift op een motor hadden genomen belanden we zonder problemen in Son La. Omdat fietsen niet echt succesvol was hebben we hier gewandeld tussen de koffieplantages en kleine dorpjes waar vele minderheden nogeen heerlijk ongehaast leven leiden.Ondanks de prachtige omgeving besloten we tochons kerstgevoel te laten opkomen in het veel meer toeristische Sa Pa.Om een beetje in de stemming voor een kerstdiner te komenhebben we de lokalekipspecialiteit geprobeerd, 1compleet gekookte kip met alles erin en eraan, dit geheel in 10 stukken gehakt ensmullen maar!!!!!!na twee keer slikken heeft de trek het toch weer gewonnen en onze maag heeft het ook allemaal weer netjes verwerkt.

De bustrip van Son La naar Sa Pa was een fantastische rit door de bergen met overtocht per veerboot en langs wegen welke er somsniet waren. Het mooie van het nemen van lokaal vervoer is dat het 'busje' (deze reed al rond toen wij nog een dagtaakhadden aan luiersvullen)waar je inzit tevens dienst doet als vrachtwagen en koeriersdienst. Dus het ene moment zit je naast een oude vrouw in klederdracht en een half uur later staat er een mand met eenden naast je te snateren. Na een tocht van 11 uur kwamen we redelijk gebroken en verkleumd, ik had namelijk het enige nogwerkende raampje ook gesloopt zodat deze alleen maar open kon blijven staan, aan in Sa Pa. Doordat dit is wel een heel erg witneusjes dorp is konden we een bijna westers kerstdiner nuttigen voor belachelijke vietnameese prijzen, maar de omgeving vergoed alles. Deze hebben we dan ook cruisend op onze gehuurde motor verkend, al leenden sommige stukkend zich iets minder voor een relaxed ritje, paden met modderstromen en veel keien deden meer aan een etappe van Parijs-Dakar denken maar dat mocht de pretvan onze 'kouwe klauwentocht' niet drukken.

Een ander landschappelijk hoogstandje van Noord Vietnam is het karstgebergte voor de kust van Ha Long en op en rondom het eiland Cat Ba, omdat de meeste mensen naar Ha long gaan, kozen wij om via een alternatieve weg naar Cat Ba te gaan. Theoretisch is dit natuurlijk leuk maar de Vietnamese werkelijkheid was aanmerkelijk duurder. Uiteindelijk (bus, trein, taxi, bus, motor, boot en bus)zijn we op Cat Ba beland en de omgeving is iedere teveel betaalde dong inmiddels wel waard. Een boottochtje met kayakken en snorkelen was voor mij een ideale dag om van mijn opgelopenkatertje af te komen. De volgende dag hebben we weer een gemotoriseerde fiets gehuurd en de rest van het eiland onveilig gemaakt.

Morgen gaan we opzoek naar het echte warme weer, want we zitten hier in een prachtige idylische omgeving maar met snerttemperaturen en de zon probeert zich de hele dag achter de wolken te verstoppen. We gaan hetnoorden verlaten en op naar het zuiden om daar hopelijk voor definitief onze langebroek in de rugzak te kunnen laten verdwijnen. Als alles volgens plan verloopt gaan we in Hue het vuurwerk ontsteken en toosten op het nieuwe jaar. We wensen jullie allemaal ook een gezellig jaarwisseling.