Sain uu,

Op het vliegveld van Manilla kregen we de mededeling dat we weer werden geupgraded naar de bussinesclass. Dit maakte onze vluchtvia Seoel naar Ulaanbaatar (UB) erg vervelend, doorlopend werden wegevoederden onze dorst werdmet verschillende wijnarragementen gelest. Een prima start van een nieuw land waar we erg veel zin in hadden.

Aangekomen in UB bleek al snel dat we onze plannen wat moesten bijstellen,de infrastructuur iszo minimaal dat je over eigen vervoer moet beschikken omhet land te verkennen. Zo hebben via een kantoortje een oude Russische jeep met bestuurder incl. kampeeruitrustinggeregeld. Voor een paar centen meer hebben we ook nog een student meegenomen, welke als vertaler en kok

ging fungeren. De te volgen route hadden we in hoofdlijnen doorgenomen maar we waren vrij om wijzigingen door te voeren. Voordat het avontuur kon beginnen zijn we eerst naar de zwarte markt gegaan om onszelf in de winterkleding te zetten, het was in UBnamelijk nog niet boven de 10 graden geweest.

Op cultureel gebied heeft Mongolie niet veel te bieden, dit mede doordat de communisten in de jaren 30 alles wat maar met enig vermaak en religie te maken had vernietigd hebben. De kloosters die we bezocht hebben zijn allen pas sinds de jaren 90 weer een beetje in gebruik geraakt.Gelukkig dat wijin Mongolie warenom de indrukwekkende landschappen en natuur te zien. Eindeloze vlaktes met kuddes van koeien, paarden, kamelen, schapen, geiten en yaks. Erg indrukwekkend zijn de enorme gieren die rondzweven en zich tegoed doen aan de overal verspreide kadavers welke de lange en strenge winter niet overleefd hebben.

Een oude Russische jeep is perfect om het land te verkennen. Als je UB verlaat is het asfalt / beton al na 30 km rijden op en rest alleen zand en steen. Dit zijn de 'wegen' welke door het gehele land voeren, hierdoor is navigeren erg lastig want deze wegen verwijnen weer met het verplaatsen van de nomaden families. Zelfs metonze zeer ervaren driver zijn we een aantal keer de weg kwijt geraakt. Maar ons gemotoriseerde blik kwam wel overal waar we wilden. Zo konden we op de meest mooie afgelegen plekken kamperen. Zo stonden we midden tussen de rotsen, langs ijskoude kabbelende beekjes, rivieren , woestijn en op inmense vlaktes.

Naast kamperen hebben we ook bij nomadenfamilies geslapen. We overnachten dan in een ger (traditionele nomaden tent), deze konden we dan lekker warm stoken alvorens heerlijk te gaan slapen. De Mongoolse gastvrijheid is enorm, overal werden we uitgenodigd om te eten en te drinken (vodka of boterthee). Zo werd Jud uitgedaagd door Mongoolse meisjes omde koeien en yaks te gaan melken.

Onzetrip langs de highlights van Mongoliebracht ons in de Gobi woestijn,langs vulkanische meertjes,ruige rotsformaties, dinosauriersbotten, ijsvlaktes, veel te veel en eigelijk zeggen de foto's veel meer dan mijn gebrabbel. Na 20 dagen rondtrekken in het grootste kampeerterrein van de wereld zonder sanitairwaren een douche en toiletin UBdan ookecht cadeautjes.

Wij hadden gepland om vanuit UB de trein te pakken naar Moskou, maar de Russische bureaucratie werkte in Manilla al niet mee en hier in UB is het nog erger. Natuurlijk is het mogelijk om een visa te krijgen maar wij voelen ons niet welkom in een land waar de mate van gastvrijheid bepaald wordt door dollars. Dus is het op korte termijn weer mogelijk om ons live te zien en te spreken. Nu genieten en rustenwe nog een paar dagen uit in UB.

Groeten,

Judith & Hans