Hallo allemaal,

Vanuit het hectische Saigon hebben we een andere hectiek opgezocht, namelijk die van de Mekongdelta. Dit is een wereld opzich welke bijna geheel selfsupporting is. De delta bestaat uitvele eilandjes met kleine waterstroompjes tot een aantal zeer brede uitmondingen van de Mekong rivier welke inTibet ontspringt en hier in Vietnamin de zee uitmondt.Met de lokale bus zijn we vanuit Saigon naar het kleine dorpje Ben Tre gegaan, dit dorpje heeft een levendige markt en er worden veel kokosnoten verladen, dit gebeurt gewoon lekker met het handje en noot voor noot. Vervolgens zijn we naarVinh Longgegaan en zijn hier op een lokaal bootje gesprongen en de eilandjeswereld ingegaan. Onderweg kwamen we kleine drijvende vissersdorpjes en markten tegen. Op een van die eilandjes hebben we in een traditionele Mekonghut de nacht doorgebracht.

Het was al weer een paar dagen gelden dat we op de motor hadden gezeten en konden het aanbod om onze tocht op de motor te vervolgen niet laten gaan.Zo zijn wedus weer met onze rugzak achterop de motoren geklommen om een mooie tocht te maken door de delta en de inmense rijstvelden die daar tussen liggen. Als je de tropische vegetatie weglaat enereen paar koeien bijdenkt is het net een Nederlands landschap.

Aan het einde van de dag zijn we in Can Tho gearriveerd, deze stad is het kloppende hart van de delta en dus ook behoorlijk toeristisch. Gelukkig hebben ze in toerischische plaatsen ook avondmarkten waar je heerlijk tussen de lokals kan eten. Ons voedselpatroon is in de laatste maanden wel wat anders geworden. Thuis keek je naar houdbaarheidsdata en was metname Hans af en toe wel een kritische eter, maar inmiddels eten we bijna alles. Zwarte cobra is gewoon lekker en garnalen zo groot als Mechelse puppy's zijn heerlijk, qua groentes etc.zijn webijna giraffes geworden, we eten van de kruiden niet alleen de blaadjes maar ook alde takjes, deze zijn erg lekker in de pho (noodlesoep) wat we meestal als ontbijt nemen.

Vlak bij Can Tho is de grootste drijvende markt van de delta, deze heben we dan ook bij zonsopkomst met een bootje bezocht. De markt is een grote (water)mierenhoop van kleine en wat grotere bootjes waarop de handelswaren worden aangeboden, dit alles onder luid geschreeuw en getoeterom de potentiele klanten te lokken. De bedrijvigheid hier was heel anders dan dat we in het noorden en in China hadden gezien.

Onze laatste stopplaats in het loempialand (deze waren keer op keer een traktatie) wasChau Doc, vanuit dit rustige dorpje gaan bootjes naar Phnom Penh de hoofdstad van Cambodja. Natuurlijk waren we niet de enige witneusjes die dit bedacht hadden en was het in dit dorpje een weerzien met een aantal oude bekenden. In Vietnam kwamen we regelmatig bekenden tegen, opzich niet echt verwonderlijk in een langgerekt en smal land, men reist van noord naar zuid of visaversa. Het weerzien is altijd leuk enje wisselt weer verhalen enervaringen uit.

De tocht naar Cambodja hebben wemet een toeristenboot gedaan, voor het eerst in Vietnam dat deze goedkoper was danhet lokale alternatief, de lokals gaan waarschijnlijk niet naar Cambodja.Onderweg waren er zowaar nog een aantal excursies inclusief, welke best leuk waren. De grenspost met Cambodja was de meest relaxte bordercrossing tot nog toe, gewoon rustig in een drijvend restaurant wachten tot de formaliteiten afgerond zijn. Al die rust, voor maar twee dollar extra visakosten, zelfs onze bagage werd van de Vietnamese boot naar de Cambodjaanse boot gedragen. Eenmaal in Cambodjaanse wateren is er wel direct een groot verschil in levensstandaard zichtbaar. Tevens is de religie weer erg zichtbaar in het landschap, grote mooieboedistische tempelcomplexen staan op de meest gekke plaatsen. Het laatste stukje van de tocht naar de hoofdstad hebben we met een klein busje afgelegd. Wat vooraf niemand verwachte, lukte het de chauffeur toch omal onze bagage en 16 personen in een mini Toyotabusje te prakken. Na een uurtje zweten en wat minder ademhalen waren we dan toch in Phnom Penh gearriveerd.

Groeten,

Hans & Judith