Hallo reismeegenootjes,

Na onze jungle avonturen zijn we naar Laos gegaan, de grensovergang was er eentje uit de categorie 'werkverschaffing' de ambtenaren hadden het drukker met jeu de boules spelen dan met de afhandeling van onze stempeltjes en onze baggage en paspoorten zijn niet eens gecontroleerd. Dit was al een voorteken van de gemoedelijke relaxte sfeer voor de rest van het land.

Onze eerste stop was Don Det, dit is een van 4000 eilanden in het gelijknamige gebied, een echt backpackersoord met goedkope hostels en nog goedkoper bier. Hier hebben we de omringende eilanden met enkele watervallen op de fiets verkend. De volgende stop was Pakse, een voor Laotiaanse begrippen een middelgrote stad, op ons maakte het meer de indruk van een slaperig dorpje. Dit heeft wellicht te maken dat Laos zo niet het Azie is wat we de afgelopen maanden hebben gezien. We waren inmiddels redelijk getraind in het omzeilen van opdringerige tuktuk- en taxichaufeurs, proppers voor hotels en andere goedbedoelde dingen wisten we aardig te negeren, maar hier in Laos moet je iedereen wakker maken als je wat wilt. De tuktukdrivers moet je uit hun hammock kloppen en na een hoop gesteun brengen ze hun rijdende orgels tot leven. Op de markt kan je rustig rondlopen zonder dat je aangeklampt wordt en er tot tranen toe gesmeekt wordt iets te kopen, nee ook hier moet jezelf de mensen activeren tot het verkopen van goederen. De eerste paar keer was dit even wennen en nu is het een genot.

Vanuit Pakse hebben we de omgeving op de motor verkend en wederom een waterval (daar hebben ze er hier genoeg van) bekeken. Nadat we wederom ( inmiddels reeds meer dan 100 keer gedaan) de Mekong waren overgestoken naar Champassak, hier staat nog een zeer aardige tempel, Wat Phu, welke dateerd uit dezelfde periode als de Angkor tempels in Siem Reap (Cambodia).en ook indezelfde stijl is opgestrokken, zo kregen we een beetje het idee hoe groot het Kkmerrijk ooit is geweest. Na een stoffig dagje op de motor hebben we de bus genomen naar Tat Lo, dit dorpje ligt op het Bolaven plateau, de hoogvlakte van zuid Laos. Hier hebben we gewandeld en enkele minderheids dorpjes bezocht. Nu zijn we inmiddels al wat verwend op het gebied van natuur en lokale dorpjes en maakte dit nu niet echt meer indruk op ons. Gelukkig waren er hier ook weer watervallen en konden we het stof weer lekker van ons af spoelen onder het kletterende water.

Een volle dag in verschillende bussen, een overnachting in Tha Kehk, een rit in een overladen open-vrachtwagentje met mensen en dieren bracht ons de volgende dag in Ban Na Hin. Wederom een slaperig dorpje, maar met een echt Italiaans restaurant. Dit was het gevolg van Italiaanse expat echtgenote welke uit verveling maar een restaurant was begonnen. Wij waren een van de eerste gasten. Het eten was heerlijk, een aangename afwisseling van ons dagelijkse voedsel. Naast lekker eten kan je hier een grottenstelsel van 7,5 kilometer lengte per bootje bezoeken, dit was een erg leuke tocht in het donker met spooky verlichting.

Na deze ondergrondse avonturen zijn we in de hoofdstad beland, waarbij het woord stad weer voor dorp kan worden vervangen. Er is weinig verkeer en alles gaat in het gebruikelijke Laotiaanse tempo. Het enige wat opvalt is dat er net als in Cambodja een aardige groep VN-hulporganisaties vertegenwoordigd zijn en net als in het buurland rijden ze allemaal in veel te grote nieuwe Lexus terreinwagens en worden hun werkzaamheden vanuit grote nieuwe gebouwen gecoordineerd. We willen niet negatief overkomen maar in Laos en zeker in Cambodja hebben we veel 'goedbedoelde' initiatieven gezien welke de plank volledig misslaan. Vientiane is waarschijnlijk de meest rustige hoofdstad ter wereld en het is hier dan ook zeker goed vertoeven, op naar het noorden van dit luilekkerland.

Groeten,

Judith & Hans