Daar zijn we alweer,

Vanuit Singapore zijn we naar Sabah,het Maleisisch gedeelte van Borneo gevlogen om onszelf een groene douche te geven. Groen is het er in iedergeval, wellicht doet de overvloedige regen het groen ook goed, maar het groen is alleen maar het groen van de commerciele palmolie plantage's. Ongeveer meer dan 90% van oorspronkelijke jungle is opgeofferd voor de centen. Zo waren we snel van de groene wolk afgevallen waarop we waren binnen gedreven. Ondanks deze val terug op de natte aarde was er nog wel veel moois te bewonderen.

Vanuit Kota Kinabalu zijn we naar het Kinabalu Park gegaan om de hoogste berg van zuid-oost Azie te beklimmen, deze is bijna 4200 meter hoog. Aangekomen bij het park zat het weer wederom niet mee. Mist en veel regen, de tocht naar de top zou twee dagenduren maar met de slechte vooruitzichten hebben we besloten om maar 1 dag lekker te zweten in de poncho,in de lagere delen van het park.Thuis gekomen hadden we nog wat souveniers in de vorm van bloedzuigers meegenomen op ons lichaam.

Alvorens ons op de wilde apen te storten hebben we in Sepilok het oerang utang rehabilitatiecentrum bezocht. Hier worden de'mensen van de jungle'klaar gestoomt voor een terugkeer in de jungle. Als bezoeker kan je ook het 'buiten'gedeelte bezoeken, hier waren meerdere oerang utangs te zien en ondanks dat ze er erg onschuldig uitzien moet je erg op je hoede zijn. Een meisje werd beroofd van haar camera en een oudere mevrouw kon zonder shirt naar huis. We waren dus gewaarschuwd.

Sukau is een dorpje wat middels een rivier grenst aan nog een van de weinige stukken jungle. Van hieruit kan je tochten met bootjes maken, ook kan de jungle verkend worden met de benenwagen. Op verschillende tijdstippenen op verschillende dagen hebben we vier maal met de boot en twee keer te voet het groen afgestruind op zoek naar 'wildlife'. De zeldzame pygmee olifant hebben we alleen maar kunnen horen en helaas niet gezien. De vele verschillende soorten apen waren echt geweldig om van dicht bij te zien. s' Nachts waren de vogels goed te zien, deze blijven in hun slaaproerloos zitten, de slangen en kleine krokodillen lichten op vanuit het water. Al met al hebben we toch best wel veel wildlife kunnen zien maar het idee dat Borneo een groot natuurpark is bleek een illusie.

Nu was ons plan om vanuit Sandakan (Malaysia)met de boot over te steken naar de Filipijnen, alleen nemen de zeilferry's geen witneusjes meer mee. Dit om te voorkomen dat ze ten prooi vallen aan de lokale Piet piraat, deze schijnen de laatste tijd weer hevig actief te zijn en men wil niet een potentieel doelwit als buitenlander meenemen. Vandaar dat we terug zijn gegaan naar Kota Kinabalu om het vliegtuig te nemen naar Manilla. We verwachten niets meer maar we hopen dat we kunnen snorkelen met walvishaaien.