Aloha,

Daar zijn we weer met eenupdate van onze belevenissen op de Filipijnen.Het contrast met het 'andere' Azie is heel groot. Bij aankomst in Manilla vallen de grote aantallen zwervers en bedelaars op. Het land van de 'stars and stripes' is voor veel mensen het voorbeelddaardoor kun jeniet om de hamburgers, pizza, overgewicht, cola, baseball en basketball heen.Ook mag iedereen een wapen bezitten en dit loopt regelmatig uit de hand, gevolg is dat er echt overal en voor de meest simpele winkel tot de tanden bewapende beveiligers staan. Deze heren zitten beter in het speelgoed dan nederlandse militairen op VN-missie. Voordeel van de veramerikanisering is dat bijna iedereen engels spreekt, de getallen worden zelfs in het engels uitgesproken.Keerzijde,de Yanks en de Israeli 'helpen' de regering om de moslimbevolking op het zuidelijke eiland Mindanao te onderdrukken en te isoleren zodat het voor ons niet mogelijk was om daar te komen.

Manilla was behoudens het koloniale gedeelte niet erg interresant en de reizende zusters zouden het typeren als een 'grafstad'. Mooi tijd voor de walvishaaien, de noordpoolexpress (het wasijskoud door de brullende airco)bracht ons naar de visjes. Vanuit Donsol zijn we met een klein vissersbootje de zoektocht begonnen, tot een paar jaar geleden maakten deze vissers zelf nog jacht op de walvishaai. Nu leiden ze toeristen rond en gaan met ons snorkelend op zoek naar de reuzen. Na eersteen aantal grote schaduwen in de diepte te hebben gezien kwamer eenschaduw naar de oppervlakte. Wauw, tijd om verbaasd te staan kijken was er niet, snel het water in en proberen dichterbij te komen. Van de zijkant zijn het enorme haaien, de grootsten zijn 18 meter de 'onze' waren maar 12 meter. Alleen hebben ze met hun kop in de bankschroef gezeten, hun bek is een grote platte planktonzuiger. In totaal hebben we 7monsters van dichtbij gezien en als toetje kwamen er ook nog een handvol flippers boven de waterspiegel springen.

Jeepney's en ferry's zijn het vervoer van en naar en op de eilanden. Een Jeepney is de basis een jeep uitWOII en daarna is het stretchen en pimpen begonnen.Deze rijden als een soort streekbus bepaalde routes. De ferry's zijn van oorsprong houten vissersboten met aan weerszijden grote drijvers, hierop is een flinke motor gemeubeld opdatde zee bedwongen kanworden. Op deze manier hebben we een aantal eilanden bezocht en doorkruisd. Ieder eiland heeft wel zijn eigen gezicht en charme, de altijd vrolijke mensen versterken dat alleen maar. Philipinos hebben een ding gemeen en dat is hun voorliefde voor hanengevechten, ze worden overal gehouden, de hanen zijn zelfs live op tv. Door het gehele land kom je vechthanen tegen, op speciale farms en bij mensen thuis zitten ze op een stok aan een ketting. De gevechten zijn gezinsuitjes waarbij lustig gegokt en gedronken wordt.

Al hoppend over de eilanden zijn we ook op Boracay, het meest toeristische eilandje van het land gestrand. Doordat het overladen is met Aziatische toeristen heeft het een heel andere en relaxtere sfeer dan oorden met Europese zonaanbidders. De zee en stranden zijn van aanzichtkaart kwaliteit, alleen lukte het mij binnen vijf minuten, om de enige zeeegel in de zee te vinden en er mijn maatje 42 vol in te zetten, einde strandpret. Gelukkig

Helaas zit ons verblijf op de Filipijnen er al weer op, het was veel te kort om alles te zien. Met het vervoer werden we een beetje geremd door de lokale vakantieperiode,veel binnenlandsevliegtickets waren vergeven of bizar duur. Zodoende hebben we niet meer de rijstvelden in hetnoorden ende westelijke eilandengezien.Voor onseen goede reden om eens terug te komen.

Morgen vliegen we naar Seoul om daarna door te gaan naar Mongolie, het weer is daar nu aangenamer dan toen we in de 'buurt' waren. Bij jullie begint het lente weer zich ook eindelijk te roeren dus geniet er maar van.

Groeten, Judith & Hans