In de minderheid tussen de minderheden in Yunnan

Na onze cruise zijn we in Chongqing aan land gegaan, deze stad is naar inwoners gerekend de grootste van China, meer dan 35 miljoen. Ze hebben hier wel aanmerkelijk meer oppervlak voor nodig dan Beijing maar toch.

Vanuit deze zeer leuke en levendige stad hebben we een uitstapje gemaakt naar Dazu, een plaats waar veel boedistische beelden in rotsen zijn uitgehouwen. Dit uitje hadden we geboekt bij een Chineese touropperater, ja we kunnen het nietlaten. De tour was inclusief lunch en we moeten zeggen het eten was heerlijk. Alleen in onze tour was de lunchtijd 15 minuten, inclusief in- en uitstappen en plaspauze. Nukunnen weal redelijk met chopsticks eten maar schransen lukt nog niet,onder luid getoeter van de bus hebben wij de tafel moeten verlaten. De beelden hebben we bekeken onder begeleiding van natuurlijk weer een chinese gids, deze dame had het moeilijk met ons. Om hetgekwek door haar speakerte ontlopen wilden wij graag onze eigen route lopen maar daar wilde zij niet aan meewerken, dus wij maar netjes als kuikentjesachter moedergans aan.

Aangezien wij niet meer gevlogen hadden sinds het begin van onze trip besloten we het vliegtuig te nemen naar Lijiang, in de provincie Yunnan, in het zuiden van China. We kunnen niets anders zeggen dat de vlucht, de zeer ruimestoelen en heteten perfect waren. Yunnan is een provincie waarin naast de Han-Chinezen meer dan 20 erkende minderheden wonen, welke in meer of mindere mate hun eigencultuur nog hebben behouden.

Lijiang isde stadvan de Naxi, deze minderheid leeft in en rondom Lijiang. Het oude centrum van de stad is compleet opnieuw gebouwd in de oude stijl en de Naxi mogen hier hun cultuur beleven. Wat er op neer komt dat ze kleedjes, kraaltjes, schelpjesetc . mogen verkopen vanachter een nieuwe 'oude' gevel en een dansje mogen doen op het nieuwe dorpsplein. Wij vonden dit ongepast maar Chinesen zijn er dol op en komen echt met busladingen vol deze stad en de omgeving bezoeken. Wij hebben de omgeving bezocht op de fiets maar in de omliggende dorpjes troffen we een vergelijkbare Chinese kermis aan.

Een stuk noordelijker begint het cultuurgebied van de Tibetanen, aangezien het alweer 5 jaar geleden is dat Judith Tibet heeft bezocht leek het haar wel goed idee om te zien of er nog herkenbare dingen te beleven waren, zodat ik ook een beetje Tibet zou kunnen ervaren. Met de bus zijn we naar Shangri-la gegaan, een prachtige rit langs hoge bergtoppen (5600 meter)en prachtige landschappen bracht ons in dit dorpje. Het 'oude' centrum was wederom een chinese kermis maar gelukkig in veel minder mate dan Lijiang.Onze hostel was eigendomvan eenTibetaan (Lobsang)welketot een paar jaar geleden monnik was in Noord India, het leefgebied van veel gevluchte Tibetanen welke daar eenvolledige gemeenschap hebben opgebouwd. Lobsang heeft ons s'avonds bij het vuurvele indrukwekkende verhalen verteld en ons vervolgens meegenomen naar een Tibetaanse bar. Ik was allang gelukkig dat er ook wat anders geschonken werd dan yakboter thee, dushet biertje was prima. In deze kroeg werd veel gedanst en tot onze stomme verbazing stonden daar vele Tibetanen te huppelen op K3-achtige deuntjes, wij hoorden zelfs de Vengaboys ende Hermeshouseband voorbijkomen. Je kan daar dus ook leuk op volksdansen. Naast het dansen werd er ook veel gezongen door het publiek, onder begeleiding van traditionele muziekinstrumenten.

Om dit hoogelegen gebied (we sliepen op 3400 meter en dat is toch even wennen voor mensen die normaal gesproken 'achter de duinen' wonen) beter te verkennen zijn we met Lobsang op trekking geweest, maar de start was eenecht tibetaans ontbijt.Yakboterthee met tsampa, dit is yakboter, suiker, yakbotertheeen een paar scheppen bloem. Dit alles moet jezelf tot een bal kneden en dan opeten....... Dit smaakte bovenverwachting lekker.Met een goedgevulde maag konden we oppad. De tocht was prachtig, geweldige uitzichten en langs nog echte authentieke dorpjes. De vele stoepa's, kloosters en gebedsvlaggen gaven ons de indruk dat we inderdaad even buiten China waren.

Na vier dagen hebben we ook weer het hoogland verlaten en zijn met de bus teruggegaan naar Lijiang, nou ja bus. De heenreis hadden we een prima bus maar we waren er achter gekomen dat dit een commerciele maatschappij was.Nu kondenwe alleen met een staatsbusje terug. Dit busje is voor velen het enige vervoermiddel en dus gaat ook alles mee. We zaten met 30 personen lekker opelkaar gepakt en alle hoeken en gaten waren zorgvuldig opgevuld met baggage. Het dak van de bus hing door van alle baggage. De net door mijn buurman aangeschafte ijskast moest toch echt mee net als het bankstel van de familie op de achterbank. De tocht was weer geweldig qua uitzicht, alleen was het binnen in het busje nogal 'blauw' , mijn buurman heeft het voorelkaar gekregen om gedurende de tocht van 5 uur toch zeker 1 heel pakje sigaretten op te stoken en was zeker niet de enige.

Vanuit Lijiang hebben de commerciele bus genomen (wat een genot 8 uur in een luxe zetel) naar Kunming waar we gisteravond zijn aangekomen. Onderweg hebben we nog enkele minderheden dorpjes gezien.Wij krijgen de indruk dat minderheden hun cultuur mogenbeleven maar dan wel in een chinees jasje, zelf hebben ze natuurlijk weinig keus hierin engaat in onze ogen hun echte cultuur snel verloren. Temeer daar het Chinese toerisme erg in opkomst is en de 'kermissen' alleen maar groter worden.

Wij wensen jullie allemaal een fijne Sinterklaas enhoren graag waneer iemand het genoegen heeft gekregen van de Sint,om met hem na 5 december,onder de spaanse zon temogen luieren.

Groetjes Judith en Hans (die inmiddels de winterjas weer opgeborgen hebben)

Cruise op zijn Chinees

We hebben het moderne Shanghai weer verlaten en de trein naar Yichang genomen, de treinreis nam meer dan 24 uur in beslag en dan kom je lekker aan de 'praat' met handen en voeten met de chinezen. Zij kunnen zich maar moeilijk voorstellen wat ons beweegt om op onze manier door China te reizen, zonder gids en ook maar iets te hebben georganiseerd.

Daarintegen zijn wij wel super interresant en weet iedereen binnen een half uur dat er twee witneusjes in de trein zitten en komt vervolgens de halve trein kijken, wat soms tot hylarische taferelen leidt. Chinezen zijn super gastvrij en en gedurende de treinreis hebben wij reeds geleerd om met onze mond gedroogde zonnebloempitten te pellen en te eten om de dopjes vervolgens professioneel in de hoek van de trein te spugen, dit mocht dan ook wel nadat we bijna een kilo van dat vogelvoer naar binnen hadden gewerkt. Wij zijn inmiddels dan ook wel zo lang in China dat wij ons niet meer storen aan het onophoudelijke gespuw, geroggel, schetenlaten en boeren met de mond open,slurpen en smakken tijdens het eteneneen Chinees heeft niet goed geslapen als dat niet een wagon verderop te horen was.

Yichang ligt aan de beroemde Yangtze rivier en vlak bij de drieklovendam, vanaf hier wilden we dan ook een cruise maken over de rivier naar Chongqing, deze hebben we met veel moeite kunnen boeken voor een spotprijs. De boot zou over drie dagen pas vertrekken en dat gaf ons de gelegenheid om naar het national park Zhangjiejia af te reizen. Deze trip hebben we weer met de trein gedaan en deze maal in de hardseat klasse, dit zijn de goedkoopsteplekken in de treinen. De naam zegt het al een beetje, een hardseat is een plank bekleed metplasticleer en tape. De trip van ons duurde maar een kleine 6 uur ,maar er de meeste mensen gingen met deze trein bijna tot aan Vietnam, een dikke 30 uur.

In een wagon kunnen 118 mensen zitten en er staan ook nog een kleine 50 zonder zitplaatskaartje. Dit aangevuld met een berg bagage wat je niet kan overzien. Nadat de strijd om de plaatsen is gestreden (mensen met een zitplaats kaartje netjes op hun eigen plaats en de mensen met alleen een vervoersbewijs staande of liggende ergens anders in de wagon) Wij moesten ook een tweetal vriendelijk verzoeken een ander heenkomen te zoeken. Als de trein goed en wel onderweg is verandert zo'n wagon in een enorm kippenhok met overal geschreeuw en wederom komen de zakken pinda's en zonnebloempitten te voorschijn. Eens in het uur komt de conducteur met zijn hulpje een poging doen om de vloer enigsinds aan te vegen, wat ieder uur een berg zooi opleverd welke gelijkis na een avondje Normaal in eenfeesttent.

De meeste mensen hebben een hele lange reis voor de boeg, aangezien de wagons in deze klasse niet verwarmd zijn en het buiten net aan 5 graden isgrijpen er al snel een hoop naar de fles metvuurwater.Door het drinken van dezebocht denken Chinezen dat ze spontaanEngels kunnen spreken wat dan ook wel weer voor supergrappige stunten en acties opleverd.Onze vrienden de conducteurs voelen zich gelijk moedergans voor ons en doen hun best om ons tot dienst te zijn, mits ze even kunnen worden gestoord in het spelen van kaartspelletjes om geld met medereizigers, ook een manier van wat bijverdienen tijdens je werk.

Zo zijn we dan na een hoop hylariteit in het Nationaal Park gekomen, dit is een enorm groot natuurgebied met grote steile rotsfotmaties en diepe kloven, aangevuld metdiverse inheemsediersoorten waaronder veel wilde apen, welke net als op Gibraltar langs je heen rennen. Hier hebben we twee dagen heerlijk gewandeld en geklommenen van de rust genoten. Het weer begon ook lekker op te klaren, na 24 dagen zonder zon kwam hij eindelijk zijn neus weer eens laten zien en gelijk de hele dag lang.

Na twee dagen natuur zijn we terug naar Yichang gegaan om in te schepen voor onze cruise, inmiddels hadden we al een beetje bedenkingen gekregen bij hetgeen we geboekt hadden, het was wel heel erg goedkoop.

We werden netjes op de bus gezet bij het boekingskantoortje om vervolgens een busrit van bijna drie uurt te ondernemen en her en der mensen op te pikken. Het was al bijna donker toen wij een een roestigepoort kwamen waarachter inderdaad schepen lagen, welke in onze ogen rijp waren voor de laatste reis naar een Indiaas destructiebedrijf.

Niets van dat alles, op de kleinste van de drie boten mochten we inschepen. Wij hadden een 4-peroons hut geboekt met het idee dat het dan wel leuk zou zijn om weer wat contacten op te doen, dit leuke idee was snel verdwenen na het openen van de deur, hier achter bevond zich een hokje met tweestapelbedden van 1,7 langmaar wel compleet met lakens, dekens, sportvlekkenen een matras van toch zeker twee centimeters dikte. Een plastic kozijn verschafte ons het zicht naar buiten, het raampje kende twee standen: open en heel ver open. Het was de Chinezen tevens gelukt om in een kast van iets meer dan een 0,5m2 een toilet een wasbak en toen we omhoog keken ook nog een douche te prakken, kleinigheidje was wel dat je tijdens het douchen in je oosters toilet stond want deze diende ook als afvoer, dit was toch wel handigmet eenkraan welke alleen maar heerlijk koud water leverde was zo lek als een mandje. We keken elkaar aan en slikten eens diep, nu nog afwachten wie onze kamer genoten zouden gaan worden voor de komendedrie nachten en vier dagen. Maar de kamergenoten kwamen niet en we hadden het hokje voor ons alleen.

Vervolgens zijn we onze boot maar eens gaan verkennen, de eerste trap welke ik wilde nemen mocht ik niet betreden zonder een bepaald pasje, lekker is dat. Nu kwam er zich een meisje mee bemoeien wat onze reisleidsters bleek te zijn. Haar kennis van het Engels was net zo groot als de onze van het Chinees maar uiteindelijk kwam het er op neer dat we moesten betalen voor het 'viewdeck' , we hebben geen hekel aan betalen maar we willen wel graag weten waarvoor. Het panoramadek was niet veel meer dan een hok boven op de boot met een terrasje met plastic krukjes, maar de thee was lauw en inclusief. We zijn maar gaan slapen en we zouden wel zien wat de dag van morgen ons ging brengen op een boot vol met Chinezen waarmee we niet konden communiceren.

We werdenvoor zessen gewekt door een luidpreker met harde muziek en een irritante vrouwenstem. Dat begint alweer lekker. Vervolgens werd er op de deur geklopt en stond het meisje van gisteravond daarweer en wees naarboven, in de kleren en naar het dek dus. We waren na een nacht varen bij de beroemde kloven aangekomen en het zag er prachtig uit, vervolgens legde de boot aan en moesten overstappen op een kleinere boot welke ons door nauwe gorges voer.

Op deze boot konden we eens kijken wie onze reisgenoten waren, beter gezegd dat deden onze reisgenoten met ons, het duurde niet zolang en met name Jud was al met de halve boot op de foto geweest. Ons reisgezeschap was een aardige afspiegeling van de Chinese maatschappij, er was een groepje wat aardig welgesteld op ons over kwam, een groepje middenkader en een behoorlijke groep plattelandsbewoners voor wie het het uitje van hun leven was, deze hadden een soort dorpspijp meegebracht en deze ging van mond tot mond, ik heb tig keer mogen weigeren. Vanaf de kleinere boot gingen we overstappen op sampan bootjes, deze brachten ons naar het einde van de kloof.Dit was echt een supertocht van inmiddels al 4 uur lang, onderweg hebben we nog een tweetal kloosters bezocht maar dan wel op de Chineese manier. Een Chinees is een rare toerist in onze ogen, alles moet voor hen geregeld worden. Vooraf staan ze als groep druk te praten en opeens komt daar een gids met een vlaggetje, omwille van zijn / haar stembanden is deze uitgerust met een luidspreker en microfoon. Het volume is vaak zo dusdanig dat we erin Europa oordoppen bijgeleverd zouden krijgen. Zodrade gids begint te praten zijn ze allemaal alsbij toverslag een en al aandacht, er volgen regelmatig ooohs en aaahs in koor.Voor ons is dit erg komisch. Dit alles gaat wel in een moordend tempo.

Het was reeds donker voordat we weer op onze 'eigen' boot overstapten en de tocht verder ging richting Chongqing. s'avonds hebben we heel gezellig zitten bier drinken met onze reisgenoten. Ook de volgende dag was weer prima geregeld en we verbaasden ons er over hoeveel excursies er inclusief waren, uiteindelijk hebben we een perfecte trip gehad!!

Van het platteland op weg naar de metropolen

Dat er veel Chinezen zijn dat wisten we al voordat we in dit land kwamen, maar de stadchinezen zijn echt met heel veel en allemaal met hetzelfde aangeboren talent om in de weg te lopen of te staan. Het maakt niet uit of je de kleine gele medemens in een auto op de electroscooter (echt een goede uitkomst), fiets of lopend probeert te opzeilen het lukt gewoon niet. Keer op keer sta je oog in oog met een grote glimlach. Chinezen weten alles, als je namelijk de weg of iets anders vraagt krijg je altijd netjes een antwoord echter de betrouwbaarheid is ver te zoeken, dus wanneer we na meerdere keren vagen dezelfde antwoorden hebben wordt het betrouwbaar. Dit heeft alles te maken met de enorme trots die Chinezen hebben, ze zijn als de dood voor gezichtsverlies en geven dus altijd een antwoord.

Zoals jullie al begrepen hebben we het platteland verlaten en zijn in de grote stad beland, bij aankomst in Beijing lag er reeds sneeuw dus de temperaturen waren verre van aangenaam, maar niets weerhield ons ervan om alle culturele hoogtepunten te gaan bezoeken, inclusief een bezoek aan het theater voor een acrobatiek voorstelling. Beijing is een megagrote stad met zeer veel westerse invloeden afgewisseld metoudewijken en traditionele markten. Op onze laatste nacht in Beijing werden we getrakteerd op een nieuw pak sneeuw, voor ons de bevestiging om het eens wat lager gelegen gebieden te bezoeken. Nanjing werd de volgende halte, metropool is een van de vele oude hoofdsteden van China en alles ademd al de sfeer uit van voorstad van Shanghai. Helaas werden we 1300km lager op de kaart alleen maar getrakteerd op regenwater en koude wind. Nanjing was zeker de moeite waard om te bezoeken, de parken met tempels de enorme brug over de Yangtse rivier waren zeer de moeite waard.

Met een gangetje van 240km/h zijn we naar Shanghai getreind met de modernste trein van China, wel in stijl dus met snel spul naar de snelste en modernste stad van China.

Shanghai is een wereld opzich, hierbij vergeleken is het merendeel van Beijing een dorp. Je merkt het ook direct aan de uitgaven, prijzen zijn nog niet, maar hard opweg europees te worden. We slapen in een hostel met uizicht op de enorme skyline van de rivier en het hypermoderne nieuwe gedeelte en het expoterein. Hier staan skyscrapers van meer dan 400m1 en men is nu druk bezig met de nieuwste en de hoogste van zuid oost asia, de shanghaitower van meer dan 500m1. We konden het dus ook niet laten om een biertje de drinken in het hoogste cafe van de wereld, in de jin mao tower hebben we op 370 meter een heel duur maar met geweldig uitzicht biertje gedronken. Helaas kunnen we jullie (nog) geen foto's laten zien, want bij onze vorige update is er e.e.a. misgegaan en zijn er naast de geplaatste foto's een kleine 100 verdwenen.

Vanaf Shanghai gaan we in de loop van volgende week een behoorlijk stuk westwaarts om een paar dagenover de Yangtse rivier te varen en door de kloven te dolen.

Groeten,

Judith en Hans

China

Hallo Allemaal,

Twee weken waren we afgesloten van telefoon en internet. Maar hier zijn we weer. Na Uzbekistan zijn we de natuur ingetrokken van Kazachstan en daarna Kirgizie. Dit zijn echt prachtige landen voor iedereen die van natuur, ruige landschappen wandelen houdt. We hebben hier enorm van genoten. Na al hetcultuursnuiven even lekker natuur! Dit hield ook in dat de temperatuur drastisch ging dalen naar mate we de bergen in gingen. -7 en sneeuw hebben de revu al gepasseerd. In Kirgistan hebben we bij de mensen thuis geslapen en in yurts(nomadententen). Overdag verplaatsten we ons met een oude kamaz (vrachtauto) of te voet. Voor diegene die nog een auto of een vrachtauto missen....die moet je hier gaan zoeken. De route van gestolen voertuigen loopt via de baltische staten naar centraal asie. Hier in Kirgistan zie je dan ook veel voertuigen rijden met nederlandse teksten/reklames. Inmiddels zijn we in China aangekomen. In de provincie Xingjiang is het nog steeds onrustigtussen de Uighuren en chinezen. Veel militairen zie je hier dan ook in het straatbeeld. Tevens is het gebruik van internet en telefonie buitende provincieonmogelijk. We hopen bij ons volgende verhaal weer wat plaatjes te kunnen plaatsen.

Hans en Judith

Inmiddels alweer in Uzbekistan....

We zijn weer bereikbaar........

We zijn inmiddels via Turkmenistan in Uzbekistan beland. Turkmenistan tsja wat zal ik ervan zeggen, behalve dat de leider van dit land( Turkmenbassi) gek is geworden!! De overgang van Iran naar Turkmenistan was groot in alle opzichten. De mensen, het regime, het straatbeeld........ Turkmenbassi is een dictator met enorme grootsheidwaanzin! De musea zijn bijna grappig als je ziet hoe hij zichzelf plaatst tussen de oude helden uit het verleden. En op elke hoek van de straat staan gouden beelden van hem (terwijl de bevolking straatarm is). Ashgabat, de hoofdstad, wordt totaal volgebouwd met nieuwe hoogbouw bekleed met wit marmer. Deze hoogbouw moeten nieuwe kantoren en of appartementen worden. Maar het is voor de bevolking niet op te brengen om maar enigzins hier gebruik van te maken. Het gevolg is dat er een grote witte stad gecreeerd wordt, waarvan 93 procent leeg schijnt te staan. Je kan dan ook bijna rolschaatsen op de rondweg, zo rustig. Maar de bouwerij gaat gewoon door want de contracten lopen door tot 2012. 's Nachts is het echt een spookstad.

Uzbekistan is weer een verademing. Weer lachende vriendelijke mensen en een iets minder eng regime. Bukhara is een mooi stadje met een authentiek centrum. Veel oude moskeeen, madrasa's (koran scholen)en bazaren. Het centrum heeft een verleden dat tot duizenden jaren terug gaat. Morgen gaan we verder naar Samarkand.

Over het Nederlandse weer horen we veel slechte berichten. Om het even in te wrijven.....we hebben tot nu toe alleen maar mooi weer gehad +- 30 graden. Nu begint het langzaam aan 's avonds koud te worden, het kan dan wel dalen tot een graad of 8. Tot nu toe slapen we in hotels van verschillende kwaliteit, soms lekker luxe en soms alles behalve luxe incl. huisdieren in de vorm van kakkerlakken.

Hans en Judith.

Bedankt voor jullie reacties, altijd erg leuk om te lezen!

Op naar Turkmenistan...

Hallo Allemaal,

Na onze belevenissen in Qom zijn we inmiddels alweer wat verder gereisd. We zijn via Kashan, Abyaneh, Isfahan, Shiraz, Yazd, Tabas in Mashad geland.Om vanYazd naar Mashad te komen hebben we twee dagen door de woestijnmoeten rijden.Mashad is wederom een zeer heilige plaats in de moslimwereld, na Mekka de heiligste. Jaarlijks komen hier 12 miljoen pelgrims om de schrijn van Iman Reza aan te raken.Deze heilige schrijn staat in een inmens complex van 75 ha. aan moskeen, pleinen en andere heilige objecten. Net als in Qom is dit alleen toegankelijk voor moslims, maar na5 weken midden oosten komen wij overal binnen. Het is heel indrukwekkend om te zien hoemen het geloof beleeft en daar uiting aan geeft.

Morgen gaan we naar Turkmenistan, het land van Turkmenbashi, een van de laatste echtedictators op deze planeet. We kunnen ons opmaken voor vele verplichte rondgangen langs zijn standbeelden en arken welke zijn grootheidswaanzin weergeven. Leuk voorbeeld van zijn ideeen: Toen hij gestopt was met roken moest het hele land stoppen met roken, dus je mag nergens meer roken en de tabak is verdwenen in het illegale circuit. Dat belooft wat!!!

Iran is samengevat een prachtig, maar vooral bij ons blijven hangen als eenland met heelvriendelijke en aardigemensen. De ideeen die in het westen leven over dit land zijn gestoelt op eenzijdige mediaberichtgevingvan pro Israel enVS-bronnenzoals die leeft in Nederland.Nu is dit ook zeker geen heilig land en er is veelmaatschappelijk onrecht, maarons beeld van Iranis een stuk minder zwart wit geworden.

Groeten,

Judith en Hans

Salaam

Salaam,

Nou we zijn inmiddels alweer 9 dagen in Iran. Iran is een erg mooi land met mooie landschappen en mooie oude gebouwen met de sfeer van 'duizend en 1 nacht sprookjes' .Allereerst wil ik zeggen dat de bevolking echt gemeend aardig en gastvrij zijn. Tenminste in de kleinere plaatsen. In de grotere steden merk je dat er hier al teveel tourisme is geweest.

Vanuit Turkije zijn we via Tabriz, Takab, Sanandaj, Hamadan, Qom, kashaninEsfahan beland. En hebben we ook al erg veel gezien. Veel mooie moskeen hebben de revu al gepasseerd. Maar ook mooie badhuizen, vulkanen, bergdorpenen kadjarenhuizen. Dit zijn enorme huizen met binnentuinen ter grote vaneen voetbalveld en een erg mooi gedecoreerde huis met tuinmuren. Deze huizen waren eigendom van rijke handelslieden.Ook zijn we naar Qom gegaan wat 1 van de heiligste plekken is voor moslims in Iran. Hier ligt namelijk lady Fatima in een tombe. Zij is een zus van de 7e sji'itische imam Reza. Om haar tombe is een enorm complex gebouwd. Dit is nu een bedevaartsoord. Je mag dit complex alleen betreden als je extreem gesluierd bent en moslim, dat houdt in een hoofddoek met lange kleding en daar overheen een chador. Oftewel voor de beeldvorming: een laken over je hoofd tot op de grond, waarbij dus alleen je gezicht gedeeltelijk zichtbaar is.

Iran here we come

Hallo Allemaal.

?nmiddels zitten we in Dogubayaz?t (dat ?s nog Turkije). Om hier te komen zijn we ondertussen door de volgende plaatsen gekomen Antakya, Sanliurfa,Mardin,Dyabakir en Van. Allemaal mooie plaatsen met een ingewikkeld verleden wat tot zeer ver terug gaat in de tijd. Bij Van hebben we nog een mooi eilandje bezocht in het Van meer. Het Van meer heeft een oppervlakte van ongeveer 3765 vierkante km. En het ligt op een hoogte van 1646 m. Het eilandje heet Akdamar en je hebt er een prachtig uitzicht over het meer. Je kan er een oude kerk bezoeken die stamt uit 915 voor chr.

Zuid oost Turkije is erg mooi. Wat me wel opgevallen is, is dat er nog steeds wel regelmatig ongeregeldheden zijn tussen de Turken en Koerden. Natuurlijk was ons dat wel bekend, maar als jeal die tanks ziet staan aan de rand van de stad. Dat maakt op mij in iedergeval wel indruk. Verder wil ik het niet groter maken dan het is want je kan hier gewoon overdag de straat op.......

Morgen gaan we de grens met Iran passeren dus ik ben benieuwd. Dan kan ik eindelijk mijn mooie hoofddoek eens op straatuittesten haha.

P.S. Helaas is de apparatuur hier niet toereikend om mooie foto´s te plaatsen.